Mahir Ünsal Eriş’in son kitabı, “Dünya Bu Kadar!”
Muhsin Ünlü’nün “Burası dünya yahu, burası bu kadar işte” dizeleriyle başlayan ve yazarın diğer kitapları gibi okuru hayran bırakan bir roman.
“Olduğu kadar güzeldik” ve “Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde” isimli öykü kitaplarıyla tanıştım Mahir Ünsal Eriş’le. Ama ne tanışmak! Okurken kıskançlıktan karnım ağrıdı, nasıl bu kadar duru nasıl bu kadar samimi yazıyor bu insanlar? Hiç yorulmadan, bir an sıkılmadan –kıskançlıktan çektiğim ağrılar hariç- su gibi okudum hikayelerini.
Sıra romana geldiğinde, tanıdık bir his karşıladı beni. Aynı doğallık, doğallıktan gelen sakinlik… Bir tek farkla: küçük bir labirentin içinde buldum kendimi. Sayfaları çevirdikçe, farklı biriyle karşılaştım, hem farklı hem de birkaç sayfa önceki meseleden az biraz tanış biriyle. Bazı noktalarda buluştu bu karakterler, olaylar birbirine bağlandı. Şaşkınlıklar içindeyken düğümler çözüldü.
Bildiğimiz romanların aksine, baş karakterler üzerinden giden bir örgü kullanmıyor Mahir Ünsal. Hemen hemen adı geçen bütün karakterler paylaşıyor baş rolü. Gündelik hayatın sıradanlığı, anlatımın inceliğinde devleşiyor.
Nedendir bilmem, hala sırrına eremediğim birkaç şey var romanda. Tadı da damağımda kaldı ne yalan söyleyeyim. Aklımda kalan sorulara, karnımdaki kıskançlık burulmalarına rağmen şahane bir romandı! Yeni bir şeyler yazsa da Mahir Ünsal, hemen gidip alsam, okusam. Hevesle bekliyorum.
Şiddetle tavsiye ederken, naçizane bir önerim var. Okumaya karar verirseniz, pek ara vermeden devam edin, zira tanışmanız ve aklında tutmanız gereken kalabalık bir baş karakter ordusu sizi bekliyor.
Yorum Gönder